Historie van het fonds

Op 15 juli 2004 is de stichting Jan en Jans Visser Fonds opgericht met als doel de nalatenschap van de heer en mevrouw Jan en Jans Visser zo goed mogelijk ten goede te laten komen aan educatieve activiteiten en projecten op het gebied van natuur, milieu en landschap in de regio Aalst-Waalre-Valkenswaard.

Herkomst van het logo: een anekdote over Jan en Jans Visser

In 1987 ontving het secretariaat van IVN Aalst-Waalre een brief van het gemeentebestuur, met de vraag of de vereniging een lid wilde voorgedragen voor de jaarlijkse lintjesregen.

‘Klein Jantje’ Visser verdiende in de ogen van het bestuur het eerbetoon ontegenzeglijk, maar hoe vertel je een aartsrepublikein dat het Hare Majesteit behaagd heeft hem een koninklijke onderscheiding aan te bieden? Het antwoord was unaniem: niet dus!

En toch: niemand verdiende het predikaat ‘koninklijk’ meer dan deze nestor van de IVN-familie en daarom werd besloten tot een alternatieve riddering, waarbij ook IVN-moedertje Jans gefêteerd zou worden.

Koninklijk + Klein Jantje + Vogelwerkgroep = VWG Het Winterkoninkje

Nu wilde het toeval dat Klein Jantje gek was op vogeltjes en al jaren ijverde voor de oprichting van een vogelwerkgroep. Zo werd de Orde van Het Winterkoninkje geboren. En net zo snel werd vervolgens de Orde van Het Zomerkoninginnetje bedacht, want een Jan zonder zijn Jans was ondenkbaar. De voorbereidingen voor de riddering werden in gang gezet:

• De IVN-smid (Co Jonker) vervaardigde twee prachtige onderscheidingen, één voor Klein Jantje en één voor zijn Zomerkoninginnetje.
• De Praeses (Cor de Jong) riep in een proclamatie de hele IVN-familie bijeen voor de oprichting van Vogelwerkgroep Het Winterkoninkje.
• Alle IVN’ers (behalve de twee Vissertjes uiteraard), werden uitgenodigd voor de feestelijke ridderingsceremonie van Jan & Jans, aansluitend aan de oprichting.

Oprichtingsavond

En eindelijk was het dan zover: de oprichtingsavond van VWG Het Winterkoninkje! Na het welkomstwoord van Cor, nam de Ceremoniemeester (Maria Jonker) uitgebreid de tijd om in te gaan op de naamgeving. Er was lang gewikt en gewogen: zo had Lily Ort gepleit voor de naam Secretarisvogel, maar die was afgeketst omdat de andere bestuursleden die veel te exotisch vonden. Vervolgens had de Penningmeester (Bert Vermeulen) zich sterk gemaakt voor De Kip met de Gouden Eieren, maar die suggestie werd afgedaan als te materialistisch. En uiteindelijk had dan Maria zelf de naam Het Winterkoninkje geopperd, gewoon omdat ze dat een leuk vogeltje vond en tot haar stomme verbazing was iedereen het daar mee eens geweest ...
Klein Jantje zou Klein Jantje niet geweest zijn, als niet juist hij vroeg: “Maar waarom nou die naam Het Winterkoninkje, Maria?”

De ceremoniemeester vervolgde haar toelichting met de beschrijving van de typische eigenschappen van een Klein Jantje (een streeknaam voor het Winterkoninkje): iedereen kende Klein Jantje als een opgewonden standje, overal aanwezig en ook zo nadrukkelijk aanwezig, altijd zijn plekje opeisend, in het bos, op de heide, in de houtwallen, in parken en in tuinen. Je zag hem zélfs regelmatig aan de waterkant ... Op dat moment, ging er bij Jan Visser een wenkbrauw de hoogte in en wilde hij toch echt een kanttekening plaatsen. Alles goed en wel, maar aan de waterkant?
En zo leidde Klein Jantje zijn eigen riddering op onnavolgbare wijze in ...

De Orde van Het Winterkoninkje

Vrolijkheid alom toen Maria vertelde over het dilemma waarvoor Hare Majesteit het IVN gesteld had en de oplossing waarvoor het bestuur gekozen had.
Jan & Jans werden beiden naar voren geroepen en op alternatieve wijze geridderd. Waarschijnlijk was dat de eerste keer, sinds Jan had leren praten, dat hij met stomheid geslagen was. Hij was niet bij machte om op enigerlei wijze te reageren. Zelfs niet met tit-tit, tsikik of tserr ... Op het gezicht van IVN-moedertje Jans verscheen een enorme grijns ...

De twee onderscheidingen hebben nog jaren in het halletje van het Zaanse Visser-huisje aan de Vincent Cleerdinlaan geprijkt. Inmiddels behoren ze tot de nalatenschap van Jan & Jans aan het IVN Aalst-Waalre (per 1-1-2011 gefuseerd met IVN Valkenswaard tot IVN Valkenswaard-Waalre).

(bijdrage van Maria Jonker)